Duke iu përgjigjur pyetjeve të mëdha (1)
21. Qershor E Hënë
‘Por ne...presim...tokë të re’ 2 Pjetrit 3:13 NIV
Po në lidhje me vuajtjen – a nuk dëshmon kjo se nuk ka një Perëndi të dashur? Adamit iu dha një zgjedhje: t’i bindej Perëndisë ose të mos i bindej Atij. Ai zgjodhi mosbindjen dhe Perëndia tha: ‘Toka do të jetë e mallkuar për shkakun tënd, ti do të hash frytin e saj me mundim tërë ditët e jetës sate’ (Zanafilla 3:17 NIV). Vëre fjalën ‘mundim’. Mendo se sa shumë njerëz po jetojnë me kancer, sëmundjen e Alzaimerit, sklerozën multiple, sëmundje të zemrës, emfizemën, sëmundjen e Parkinsonit dhe shumë sëmundje të tjera dobësuese. Mos vallë Perëndia ‘gaboi’ kur Ai e krijoi njerëzimin? Fatkeqësisht, shumë e përdorin çështjen e vuajtjes si një justifikim për të refuzuar çdo mendim të Perëndisë, kur vetë ekzistenca e vuajtjes është arsyeja e vërtetë pse ne duhet të besojmë në Të.
Në fillim Perëndia krijoi njerëz të përsosur dhe ata jetuan në një botë të përsosur pa vuajtje – ajo ishte parajsa mbi tokë. Kur mëkati hyri në botë, vdekja dhe mjerimi erdhën bashkë me të. Cila është përgjigjia përfundimtare? ‘Por ne, sipas premtimit të tij, presim qiej të rinj dhe tokë të re, në të cilët banon drejtësia. Prandaj, shumë të dashur, duke i pritur këto gjëra, përpiquni të jeni përpara tij të papërlyer dhe të paqortueshëm, në paqe’ (2 Pjetrit 3:13-14 NIV). Vuajtja arriti kulmin e saj kur Jezusi tha në kryq: ‘U krye!’. Ato fjalë nënkuptojnë ‘u pagua plotësisht’. Ato nënkuptojnë se kur ti e pranon Jezusin si Shpëtimtarin tënd, ti do të shkosh në qiell kur të vdesësh dhe do të jetosh në një tokë të lavdishme të re pa mëkat apo vuajtje.
‘Ato gjëra që syri nuk i ka parë dhe veshi nuk i ka dëgjuar dhe nuk kanë hyrë në zemër të njeriut, janë ato që Perëndia ka përgatitur për ata që e duan atë’ (1 Korintasve 2:9 NIV). Nëse nuk je i sigurt që kjo është e vërtetë, sot vendose besimin tënd tek Jezusi.
